Zgłaszając chęć przeprowadzenia warsztatów pracownicy bibliotek wysyłali architektowi-konsultantowi wstępny plan, jakie zmiany chcą przeprowadzić oraz rzuty pomieszczeń biblioteki, żeby zaoszczędzić czas potrzebny na przeprowadzenie inwentaryzacji na miejscu. Przed wyznaczeniem daty warsztatów należało też zgromadzić odpowiednia ilość uczestników, których liczba nie powinna przekraczać 20 osób.

Warsztaty są przewidziane na około osiem godzin rozłożonych na dwa dni. W takim układzie czasowym uczestnicy, jak również prowadzący są w stanie skoncentrować się na omawianych tematach. Pierwszą fazę gry stanowi zgłoszenie pomysłów na zmianę. Prowadzący pilnuje, aby wszyscy uczestnicy mieli szanse się wypowiedzieć, moderuje nadaktywnych i ośmiela skrępowanych. Idee są zapisywane na tablicy, tak żeby wszyscy je widzieli i mogli na bieżąco się do nich odnosić. Jak w klasycznej burzy mózgów, każdy pomysł jest taktowany poważnie, nawet najbardziej fantastyczny i nierealistyczny. W tych ostatnich celują zwłaszcza dzieci, które chcą mieć w bibliotece basen, miejsce do pływania kajakiem, kominek i trampolinę, oczywiście wszystko naraz. Te marzenia dodają tylko kolorytu całej akcji. Po zakończeniu burzy mózgów zespół przystępuje do projektowania na przygotowanym przez konsultanta w skali 1:20 rzucie biblioteki. Uczestnicy swobodnie kształtują przestrzeń, wyznaczając miejsca na poszczególne aktywności biblioteczne. Posługują się przy tym kartonikami oznaczającymi meble, również w skali 1:20. Rolą konsultanta jest służenie doświadczeniem, weryfikowanie pomysłów uczestników, ale nie powinien zanadto narzucać swojego zdania. Po wypracowaniu funkcjonalności akceptowalnej dla wszystkich uczestników prowadzący zamyka pierwszy dzień warsztatów. Nazajutrz zespół weryfikuje poczynione ustalenia i ostatecznie akceptuje rzut zawierający zmiany funkcjonalne. Dodatkowe pomysły dotyczące kolorystki, oświetlenia etc. zostają zapisane. Pozostaje podsumowanie i można zabierać się do realizacji.