Prowadziłam kiedyś szkolenie dla sześciu kierowników z pewnej instytucji kulturalnej. Po pierwszej godzinie zajęć wiedziałam, że grupa jest dla mnie wyzwaniem. Grupę nękały konflikty i nie miała zaufania do mnie jako trenerki. Niektórym trudno było znaleźć się „po drugiej stronie”, tj. na miejscu uczestników szkolenia, a nie prowadzących. W zasadzie grupę zdominowały dwie osoby, reszta trzymała dystans. Jednym z zadań, które realizowaliśmy w trakcie zajęć, było poznanie i przećwiczenie techniki burzy mózgów. Trudna sprawa w tych warunkach… Obawiałam się, że etap generowania pomysłów nie obędzie się bez głosów krytyki… Rozwiązaniem mojego dylematu było pokazanie grupie pewnej **odmiany techniki burzy mózgów, tzw. metody 6/3/5, zakładającej, że w procesie bierze udział 6 uczestników i generują oni 3 pomysły w ciągu 5 min. **Kierownicy znali klasyczną wersję burzy mózgów, ale o 6/3/5 nie słyszeli. Liczba osób na szkoleniu oraz napięcie w grupie idealnie pasowały do omówienia i zastosowania tej właśnie metody.

Szczególna wartość i zaleta metody 6/3/5 polega na tym, że realizuje się ją w formie pisemnej, więc mogą w niej uczestniczyć osoby, które na co dzień boją się krytyki innych, są zamknięte w sobie lub nie lubią wypowiadać się publicznie. Osoby z problemami komunikacyjnymi zwykle nie zabierają chętnie głosu podczas pracy klasyczną wersją burzy mózgów, pozostawiając pole do popisu innym. Poza tym mogą w niej brać udział jednocześnie osoby decyzyjne, tj. przełożeni oraz ich podwładni bez ryzyka „narażania się” w jakikolwiek sposób. Analogicznie ten rodzaj burzy mózgów można zastosować też w środowisku, w którym nad grupą dominuje silna osobowość, której niektórzy się „obawiają”. Jeśli chodzi o techniczne rozwiązania procesu, to jest on dużo szybszy niż standardowa wersja burzy mózgów. Metodę 6/3/5 warto więc stosować w sytuacji, gdy grupa ma niewiele czasu na podjęcie decyzji lub rozwiązanie problemu.